Yoktur Başka dostumuz da,
Yaradan var üstümüzde,
Kula minnet etmem gayri.
Ozan Arif kimdir ?
Tevellüt; kırkdokuz, adım Arif`tir.
Soyadım kütükte Şirin bilinir.
Giresun, Alucra, Hapu köyünden,
Soyumu sopumu sorun bilinir.
Ozan diye tanır tanıyan beni,
Gönlümde yaşatmam garezi, kini,
Ve lâkin memleket, millet haini
Olanlarla aram serin bilinir.
Siz sakın sanmayın el vurdu bana;
Öpmeye kalktığım el vurdu bana,
Bülbül idim bülbül, gül vurdu bana,
O yüzden dertlerim derin bilinir.
Hakkımda istenen ceza çok benim.
İpe de çekseler, korkum yok benim.
Allah`a çok şükür, alnım ak benim.
Bekleyin... Sabredin... Durun bilinir.
Ben Arif`im, baba bildim devleti.
Benim işim uyandırmak milleti.
Söylediğim bu destanın kıymeti,
Bugün bilinmezse, yarın bilinir.
Ozan Arifçe OZANLIK
Ozan, bir ferdi ve parçası olduğu milletin içini, işini, hayatını ve herşeyini
sergileyen, arzularını, dileklerini dile getiren kişidir. Geçmişini yermeden
geleceğe yönelen, karanlıktan ürküp aydınlığa, karanlıktan tiksinip aklığa
koşan bir kılavuz kişidir. Her yerde ve her zaman iyiyi, doğruyu, ileriyi
görenlerin, gördüklerini söyleyenlerin yanlarında yer alan bir savaşçıdır. Ozan
sazıyla ve sözüyle hep milleti için yaşayan, millet kaynağından kana kana içen
ve yine onun için yollara düşen gönül adamıdır. Kendi mutluluğunu milletin
özlenen geleceğinde araması, yel olup esmesi, yağmur olup yağması, nehir
olup coşması hep onun içindir... Kısacası ozan, kafasıyla ve kalbiyle hak yolu
tutan, gönlünü halka, millete, onun hayat seviyesine, işinin düzenine veren bir
halk adamıdır. Milletin iyi, ileri ve uyanık olmasını isteyen, buram buram
vatan kokmasını, örnek vatandaş olmasını özleyen bir duru kişidir...
...Şairleri haykırmayan bir millet, sevenleri toprak olmuş öksüz çocuk gibidir...
ifadesini, kendinden sonraki Türk şairlerine, Türk ozanlarına, -adeta kulağa
takılacak küpe gibi- miras bırakarak toprak olan Mehmet Emin Yurdakul`a
Allah`tan rahmet diliyorum.
Özgeçmişi
Ozan Arif Giresun`un Alucra ilçesine bağlı şimdiki ismi ile Yükselen eski adı
ile Hapu köyünde 10 Haziran 1949`da doğdu. Babası yörenin sevilen
simalarından rahmetli Muharrem Çavuşun (Muharrem Şirin) oğlu Mehmet
Bey, annesi Fatma hanım da, yine komşu köy Demirözü`nden aynı şekilde
sevilen rahmetli Gençağa Eşkünoğlu`nun kızıdır.
Babasının memuriyeti dolayısıyla, ilk ve ortaokulu Samsun`da bitirdikten
sonra, hayli kalabalık olan ailesine kısa zamanda maddi yardım yapabilmek
düşüncesiyle öğretmen okuluna başladı. 1969-1970 döneminde Perşembe
İlköğretim Okulundan mezun oldu. Okul süresi boyunca kışları okuyup
yazları rençperlik yapan bir öğrenci idi. İlk göreve başladığı okul, ailesinin
bulunduğu Samsun`da Karaoyumca köyündeki ilkokuldur. Bir yıllık stajyerlik
süresinden sonra, yine Samsun`da Devgeriş köyüne tayin oldu. 1972 yılında
yine aynı köyde stajyerlik yapmakta olan ve ona ömrü boyunca en büyük
desteği veren Süheylâ hanımla evlendi. Devgeriş köyünde beş yılı
öğretmenlik, dört yılı ise okul müdürlüğü olmak üzere dokuz yıl hizmet
vermiştir. İnançlarından ve prensiplerinden asla taviz vermeyen bir kişiliğe
sahip olan Ozan Arif, o devrin yöneticilerinin büyük baskısı ile, maalesef
1979 yılında öğretmenlik mesleğinden ayrılmak zorunda bırakılmıştır.
Öğretmenlik mesleğini çok seven Ozan Arif`in çok başarılı takdirnamelerle
dolu meslek hayatına rağmen, o günün şartlarında başka bir tercihi de
kalmamıştı.
Derken, 12 Eylül 1980 olaylarıyla birlikte, inanan, milli ve manevi değerlerine
sahip çıkan, memleketin, milletin bekasını düşünen bir çok vatansever insan
gibi yanlış değerlendirilmekten çok büyük bir üzüntü duyan Ozan Arif,
ailesini, çocuğunu ve hepsinden önemlisi, öz vatanı Türkiye`yi geride
bırakarak, 24 Eylül 1980 tarihinde Almanya`ya gitti. Onbir yıllık acı bir
ayrılıktan sonra, 5 Kasım 1991`de nihayet memleketine ve vatanına geri
dönmesi nasib oldu. Bu süre zarfında, dünyada nerede bir müslüman Türk
insanı varsa onu gidip bularak, milli heyecanın filizlenmesine yardımcı olmuş
ve önemli görevler almıştır. Daha çocuk yaşlarda iken Kerem ile Aslı`yı,
Leyla`ile Mecnun`u, Karacaoğlan`ı, Köroğlu`nu, Dadaloğlunu, Yunus`u ve
daha nicelerini okuyarak aşk cönklerini ezberleyen Ozan Arif, Karadeniz`de,
yaşadığı yörede hayli yaygın olan irticalen Türkü söyleme sanatı sayesinde
çok meşhur oldu. Hatta eskiden destan satıcılarının Ozan Arif`e destanlar
yazdırıp, daha sonra bunları bastırarak dağıtmaları sebebiyle, yörede ismi çok
duyulan bir aşık olmuştur.
İlk olarak ortaokul ikinci sınıfta sesine aşık olduğu bağlama ile tanışan ve
hayli dar olan aile bütçesinden biriktirdiği harçlıklarla, 1964`te İstanbul`da
bulunan Şemsi Yasıtman saz evinden 15 liraya aldığı bir bağlama ile ses ve
saz dünyasının içine giren Ozan Arif, o gün bugündür hiç susmadan ve hak
bildiği yoldan taviz vermeden gönül dostlarına seslenmektedir.
Konserleri
1964`ten bugünlere kadar nerdeyse kırk yıl boyunca Türkiye`de pek çok ilde,
ilçede, köyde ve beldede verdiği binlerce konser haricinde Türkiye dışında
Fransa, Avusturya, Almanya, Amerika, Belçika, Hollanda, İngiltere,
Avustralya, Kanada, Danimarka, İsveç ve İsviçre gibi ülkelerin birçok
şehrinde sayısı bilinmeyecek kadar çok konserler verdi.
Yukarıdaki ismi geçen şehirler ve ülkeler haricinde Ozan Arif Endonezya,
Malezya, Singapur, Tayland, Flipinler, Pakistan, Hindistan ve Yeni
Zelanda`ya da gidip kültürel etkinliklerde bulundu.
Ödülleri
Güzel sanatlara yeteneği, şiire ilgisi ve özellikle şairliğe olan kabiliyetinden
dolayı okul çağlarında şiir ve resim dallarında birincilikler ve ödüller almaya
başlayan Ozan Arif`in başarıları hayatının ileriki yıllarında yöresel sınırları
aşıp Türkiye genelinde de devam etti. Birçok şiir ve Halk Edebiyatı
yarışmalarında üstün başarı gösteren Ozan Arif`in Türk Halk Edebiyatı`nın
şiir, atışma, muamma, irticalen şiir söyleme, lebdeğmez (dudakdeğmez),
güzelleme ve diğer dallarında çeşitli tarihlerde aldığı Türkiye birincilikleri,
sertifikalar ve ödüller vardır. Bunların yanında Konya`da Türkiye Aşıklar
Bayramı`nda değişik yıllarda, değişik dallarda birincilikler elde eden Ozan
Arif, yine Konya Aşıklar Bayramı`nda 1976, 1977 ve 1978 yıllarında her
dalda altın madalya kazanmıştır. Lakin kendisi onun için en büyük ödülü
şöyle ifade ediyor:
"...ortaokul çağlarında çocuk yaşta bu sevdaya gönül vermişim. O
yaşlardan beri verdiğim mücadelenin karşılığını, tertemiz yüreklerde sevgi
sarayları kurarak aldım. Ülküdaşlarımın sevgi ve muhabbetinden daha büyük
beşeri ödül olamaz."
BU KANI DURDURUN!...
Her taraf kan, kan, her taraf şehit yası
Ya bir ana, ya bir dul, ya yetim ağlaması
İşte bu Türkiye'nin bugünkü manzarası
Yetmez mi akan kanlar? Yetmez mi sönen ocak?
Ya bu kanı durdurun, ya millet durduracak.
Devletin kaderini elinde tutan beyler,
Şehitlerin ardından bol nutuk atan beyler,
Artık lafı bırakın yanıyor vatan beyler;
Bu yangını, vahşeti kim sona erdirecek?
Ya bu kanı durdurun, ya millet durduracak.
.....
.....
.....
KARABAĞ DESTANI
Dünya duysun bu sesi, bu ses şarkın sesidir
Peygamberin övdüğü necip ırkın sesidir
Bu ses Azerbaycanın, bu ses Türkün sesidir
Bu Ermeni tak etti canımıza tak artık,
Ya Karabağ ya ölüm, başka yolu yok artık!
Karabağda kan var kan, ağlıyor Azerbaycan
Karabağda karalar bağlıyor Azerbaycan
Kanlar kanı eritti, çağlıyor Azerbaycan
Vahşet bu, vahşet dünya, dön başını bak artık
Ya Karabağ ya ölüm, başka yolu yok artık!
.....
.....
.....
BAK GÖRÜRSÜN
Böyle gitmez hep bu devran
Döner gardaş bak görürsün
Boş mangalda kül savuran
Siner gardaş bak görürsün.
Gürültüsü çoktur boşun
Eti yenmez her cins kuşun
Eylüldeki sular kışın
Donar gardaş bak görürsün.
.....
.....
.....
AŞIĞIYIM
Siz sormayın bana aşkı
Ben bu yurdun aşığıyım
Kalleş dosttan gözüm yıldı
Düşman merdin aşığıyım
Biri dişli bir çarktır
Aynı millet aynı ırktır
Alevi Türk, sünni Türktür
Çerkez, Kürdün aşığıyım.
Bu dünyanın kıymetine
Aldanmayın servetine
Aç kalsa da, devletine
Bağlı ferdin aşığıyım
.....
.....
.....
BU MEMLEKET HEPİMİZİN
Nedir bu kan bu göz yaşı
Bu memleket bizim, bizim
Kim çıkardı bu savaşı
Bu memleket bizim, bizim.
Kürtlük, Lazlık, Çerkezlik ney
Aynı millet hep aynı şey,
Türk oğluyuz Türküz hey hey!
Bu memleket bizim, bizim.
Aleviyle Sünni yarış,
Barış için olsun barış,
Adım adım karış karış
Bu memleket bizim, bizim
Malazgirtle Çanakkale
Bizi gördü hep el ele
Düşün gardaş düşün hele;
Bu memleket bizim, bizim.
Karpuz mu ki dilelim be!
Tarla mı ki bölelim be!
Kıymetini bilellim be!
Bu memleket bizim, bizim.
Ne kırıp ne kırılalım,
Ne de küsüp darılalım,
Ona sıkı sarılalım
Bu memleket bizim, bizim.
Arif senin sütündür o,
Kemiğindir etindir o,
Bölünmez bir bütündür o,
Bu memleket bizim, bizim...
