Hayal satan adam.. - Hakkı Yalçın/Takvim

[silahsız kuvvet]

Hayal satan adam...

Bisikletini bir dükkanın kapısına tosladı çocuk. Bisikletin tekerlekleri dönüyordu da zaman durmuştu o an.

Her renk boncukların dalgalandığı, "Hayal Satan Adam" yazılı kapıdan içeriye girdi ve elindeki eski 25'liği dükkan sahibine uzattı. "Dürüst gazetelerin hayalini istiyorum" dedi.

Kalp gözüyle baktı adam, "Onlardan kalmadı" dedi. Çocuk boynunu büktü.
"Yani yalan satanlara mecbur mu kalacağım?"


***


Düzenin zehrini boşalttığı kuyudan sağ salim çıkmış, aydınlık bir çocuktu.
Bu kez, "Eski yazarları istiyorum" dedi, cennetin kapısını tıklattı sanki.
Hayal satan adam, yönünü şaşırdığını düşündü çocuğun.
"Şimdiki yazarlardan şikayetin mi var?"

Limonata bardağından bir yudum çekip, karşılığında bir ağız dolusu kusan bir tavır takındı çocuk. "Hangisini seveyim?" dedi. "Mankenlere öğretmenlerden daha çok değer verenleri mi? Yoksa para için bütün değerleri satanları mı?"


***


Utanan adam, çocuğun önüne geçmiş zaman hayallerini koydu.
"Bu" dedi. "Uğur Mumcu. Onun hayali için gökteki meleklerden izin almam gerek. Çünkü eşi benzeri yoktu."

"Biliyorum" dedi çocuk. "Onun ışığıyla büyüyorum."

Adam başka bir hayali koydu çocuğun önüne. "Bu Abdi İpekçi! Gazeteciliğin sembolü."

Çocuğun gözlerine batan cam kırıklarını ayıklıyordu sanki. "Yalan satanlar, sadece senin değil bütün çocukların hayallerini kirlettiler. Ama onların saflarına katılmadığın için gurur duymalısın."


***


Gazeteleri ihanete odaklanmış bir ülkede, çocukları temiz tutmak meseleydi.

Hayal satan adam, rahmet vadisinden gelen sesleri dinletti çocuğa...
"Eski zaman adamları çocukları eğittiler, kimseyi kışkırtmadılar. Ekmeğinizi çalmadılar."


***


Adam, çocuğun bıraktığı 25 kuruşu iade ederken, "Keşke büyüklerin de senin kadar yürek gözü olsaydı" dedi.

Ülke yan yatıyordu o sıra...
Büyüklerin elindeki gazeteler yalan satıyordu.
Dünyanın anasını satıyordu, anasının gözü gazeteciler..... Hakkı Yalçın/Takvim