
Ben yalnızca onu düşününce hissettiklerimi anlatmaya çalışacağım.Aslında bunun çok da mümkün olmadığını biliyorum.Çünkü çok derin hissedilen şeyler basit bir kaç kelimeyle anlatılamıyor şu hayatta.Onun, varolduğumuz şu dünyada artık olmadığını öğrendiğim gün çok derinlerden birşeyler koptu gitti.Kopan parçaları hala yakalayabilmiş değilim.Çünkü ben onu sıradan bir şarkıcı,söz yazarı,besteci,televizyoncu diye sevmiyordum.Bambaşkaydı bende.İlk öğrendiğim güne dair hatırladığım şeylerden biri yaşlı gözlerimin güzel ama hüzünlü bir buluta takılıp orda Barış Manço'nun olduğunu görmeleriydi.Herşey çok acı ama gerçek.Oysa ki ben zaman zaman onun artık olmadığını unutup "Keşke Barış Manço şehrimize konsere gelse" diye düşünür dururum.Keşke....